LARP "Zajazd"

Krótki

Zakladam ten temat z mysla o gromadzeniu w jednym miejscu materialow z ktorych bedzie mozna sobie zaczerpnac nieco staroswiatowego powietrza.

Wrzucajcie tutaj linki, grafiki, krótkie teksty (poezyje, przyśpiewki) - slowem wszystko co pozwoli w kilka chwil nakrecic sie na Warhammera i na Zajazd.

Prosba tylko, by wrzucac konkretne ciekawostki a nie np linki do calych stron.

Skejwen - chyba widziałem u Ciebie doskonaly filmik - zwiastun "Mark of Chaos", zaczniesz?

Pozdrawiam,

Skejwen

Idea zacna. Faktycznie, mogę zacząć:

Zwiastun "Mark of Chaos", bardziej klimat drugiej edycji, ale i tak baaardzo warhammerowe:
[link widoczny dla zalogowanych]

Zwiastun "Warhammer Online", bardziej efekciarskie, ale tez fajne Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Pozdrawiam

Igi

Tutaj mam artykuł zaczerpnięty z servisu [link widoczny dla zalogowanych]

Modlitwy ludzi w Starym Świecie
Data publikacji artykułu: 11 stycznia 2006
Autor: Pafnucy
Ilustracje: Chrzan

Często na sesjach pada z ust Gracza deklaracja: "moja postać modli się". Czasami doda do tego, w jakiej intencji lub nawet zacytuje słowa jakieś wymyślonej modlitwy. Jednak prawie całkowicie zapomina się o opisaniu samej czynności. Jak to właściwie wygląda? Jak składa ręce nasza postać i jaką przybiera pozycję? Tu bierze górę chrześcijańska tradycja w jakiej wyrośliśmy. Modlitwa jest dla nas symbolem pokory oraz prośby czy podziękowania.

Jednak patrząc na temperament bóstw z panteonu Starego Świata można dojść do wniosku, iż nie wszyscy oczekują pokory od swoich wyznawców. Pomijam już tu fakt, iż w systemie politeistycznym, na pewno modlitwy do poszczególnych bogów się odróżniają. Opisując wygląd BG czy BN w czasie modlitwy, powinno być oczywiste do kogo wznosi swe prośby czy podziękowania.

Dlatego postanowiłem opracować to, jak wygląda modlitwa w poszczególnych kultach Starego Świata. Mam nadzieję, iż urozmaici to Wasze sesje i zapełni kolejną białą plamę w uniwersum Warhammera. Wpłynie to również na bardziej barwne ukazanie różnic religijnych. Niby mały szczególik, ale potrafi dodać klimatu. Na razie skupiłem się tylko na ludziach, jednak jeśli idea Wam się spodoba, to postaram się opisać także modlitwy poszczególnych ras. Czekam na maile Wink

A oto moje propozycje:

Sigmar: klęka się tylko na jednym kolanie (tu odwołanie do rycerskiej tradycji) i składa się ręce w taki sposób: lewa ręka złożona w pięść, a prawa z wyprostowaną dłonią spoczywa na pięści; palec wskazujący i środkowy są złączone, podobnie jak serdeczny i mały- co ma symbolizować kometę z podwójnym ogonem. W czasie modlitwy postać ma podniesioną głowę i zwrócona jest w stronę Karaz-a-Karak. Modlitwę rozpoczyna się i kończy zrobieniem znaku młota (T) na piersi.

Morr: modlitwa odbywa się w pozycji stojącej ze spuszczoną głową (z reguły jest ona odprawiana nad grobem i w czasie pochówku; ma to na celu oddanie pokłonu zmarłemu; spuszczona głowa ma symbolizować to, iż człowiek nie jest godny ujrzeć posłańca Morra, który odchodzi z duszą zmarłego do królestwa Morra); ręce splatamy na piersiach z wyprostowanymi dłońmi, jednak kciuki są złączone, co ma symbolizować kruka. Dodatkowo w na głowie modlących się musi być jakieś nakrycie (kaptur czy chusta). Uniesienie głowy w czasie modlitwy oznacza, iż posłaniec Morra spojrzy nam prosto w duszę, przez co przed dziesiątym wschodem słońca będziemy w Ogrodach Morra.

Ulryk: tu postawa modlitewna jest bardzo dumna- stoi się wyprostowanym z uniesioną głową, zwróconym w stronę północy. Do pana bitwy, zimy i wilków składamy modły głównie przed i po bitwie. Zwykle rytmicznie i mocno uderza się także bronią w tarczę lub ręką w pierś co ma symbolizować hart i nieugiętość. W czasie niektórych rytuałów religijnych (np. błogosławieństw) przyklęka się wznosząc nad sobą oręż.

Manann: ku niemu zwracamy się przed każdą podróżą morską czy rzeczna, a także po jej ukończeniu, dziękując za szczęśliwy powrót. Modlitwę odbywa się klęcząc, a dłonie składa się razem i obejmując na przemian palcami, co ma symbolizować morskie fale. Z reguły stara się klękać w stronę najbliższego, naturalnego zbiornika wody. Poza tym, należy pamiętać o tym, iż modlitwę zaczynamy i kończymy skropieniem ziemi przed sobą.

Ranald: przyklęka się tylko na jednym kolanie (wyznawcy Ranalda w ten sposób pokazują nie pełną pokorę, wierząc iż ich pan jest na tyle przebiegły i zmienny iż do końca nie będzie patrzył na religijność wyznawców). Dłonie składa się w pięść z wyjątkiem przeplatanych palców- środkowego i wskazującego (charakterystyczne X); prawą rękę umieszcza się przed sobą, a lewą za sobą (ma to odpędzać pech z każdej strony).

Shallya: modlitwa odbywa się w pozycji klęczącej, zaś prawą rękę składa się na swojej lewej piersi, lewa dłoń spoczywa przy ciele. Ku łaskawej pani zwracamy się, gdy toczy nas lub osobę bliską naszemu sercu choroba. Poza tym także prosząc o miłosierdzie. W czasie modlitwy nie można mieć na sobie żadnej biżuterii i wskazana jest także prostota stroju w stonowanej kolorystyce.

Taal i Rhya: ku parze tych bóstw zwracamy się, aby prosić o ich łaskę w czasie pobytu w dzikich miejscach. Modli się w pozycji klęczącej z przysiadem; dłonie złożone są od siebie z połączonymi kciukami, zaś palce rozłożone są ku górze, co ma symbolizować poroże. Często w czasie modlitwy następuje ukłon i ucałowanie ziemi. Charakterystycznym symbolem jest również przesypywanie piasku przez dłonie.

Verena: modlitwa odbywa się w pozycji klęczącej ze spuszczoną głową (co ma symbolizować pokorę i niewiedze w prośbie o objawienie i mądrość), zaś ręce rozłożone są niczym szalki wagi z dłońmi zwróconymi ku górze. W kulcie Vereny bardzo ważne jest słowo pisane. Toteż modlitwy do pani mądrości zawsze są odczytywane. Nawet gdy odmawiamy je po raz milionowy raz, powinniśmy je czytać. Dlatego tak dużą popularnością cieszą się modlitewniki Vereny.

Myrmidia: tu do modlitwy niezbędna jest tarcza, gdyż to na niej klęczy się w pozycji siedzącej. Ręce krzyżują się na piersi z zaciśniętymi pięściami, co ma symbolizować nieugiętość. Modlitwy do Myrmidii mają marszowy rytm, toteż do jego wybijania służy specjalna grzechotka. Jest ona bogato przyozdabiana piórami drapieżnych ptaków.

Rzecz jasna owe opisy tyczą się zwykłych wyznawców. Kapłani do modlitw używają także innych rekwizytów, jak np.: kadzielnice, specjalne szaty czy szarfy. Jednak to już materiał na kolejny artykuł.

Kozee

Długo zastanawiałem się gdzie to umieścić, ale chyba tutaj będzie najlepiej. Jest to opowiadanie w fajny sposób prezentujące działanie Chaosu i chociaż pochodzi z Warhammera 40k to sposób pokazania Chaosu pasuje nawet do zwykłego Warhammera. Życzę miłej lektury Very Happy

I was born the sixth son of Kaschada, hetman of the Tabor on the day the Great Prophet came among us. The Tabor were the outcasts of the world, condamned beacouse we were faithfull to the Gods of the Four Winds: the Blood Wind that fire the worrior's soul, the Plague Wind that purged the weak, the Wind of Change that brought the gifts of the Gods to men and the Scented Wind that roused the passions.

Our enemines were the Otman, men of the cities who served the Sky God. For centuries they had scoured the grasslands, hunting us down, but with coming of the Prophet that all changed.

In my fourteenth year, I was part of the horde that swept into the city of Jaghann and put inhabitants to the slaughter. Those were great days; the Tabor were the masters of the wide grasslands, raiding and plundering at our pleasure. I owned four gold-chased pistols and a fine Qaseen saber. I flew my hawks, wore robes of silk and accepted no insult from any man. One by one the cities of the Otman fell before us and great caravans of slaves stretched across the plains to the mountain of the Prophet, for sacrifice to the winds.

The Prophet was a man like no other; taller than any of the Tabor, he wore armour of jet and gold, his great gauntlet could shatter any barred gate and his blade could cut even Qaseen steel. No men could meet his burning gaze and the hetman of the clans learned from him of the true nature of the Gods and how to bring death to our enemies.

Finally our host met with Otman army on the Red Grass. Standing with the enemy were twenty Storm Giants, heroes of the Otman who it was said had travelled beyond the winds to the citadel of the Sky God and had now returned to save their people from our wrath. The Prophet told us that immortality would be the reward for those who bested them.

My soul called for the blood of these warriors and I charged gladly into battle. Over that long day I charged five times, each time i fired evry pistol but to no effect -Storm Giants' armour was proof against my bullets. In each charge I saw their guns cut through our squadrons, piling great heaps of men and horses before their lines. The evening sky turned blood red and the air stank of death. The great horde of Tabor, the sons of the Prophet, was all but destroyed, my father was dead, my brothers were dead. I was wounded and my fine saber broken yet my hatred for my enemies was grater than ever. We preperd for one more charge, no longer in squadrons but a scattering of bloodied individuals, awaiting a sign from the Prophet.

Instaed of raising the banner to signal another charge he pointed to the crest of the hill at his back as the monn rose behind it. Over the ridge came daemons with blood-soaked skin bearing huge axes and swords. They rushed at the Storm Giants and we followed. The Warriors of the Gods clashed and the normal men were hurled about by the power they unleashed. I staggerd into press clutching a broken lance. Flaming winds cast me down but I pressed on and thurst my lance into the first Strom Giant I could reach. I struck him where his armour was twisted and melted. He felt and as he did the Prophet leapt upon him and with glowing blade cut him open and pulled the organs from his body. He held his bloody prizes aloft and told me that immortality beckoned me.

Scarcely a hundred Tabor had survived the battle. The Prophet asked me what i felt. I told him that I wanted vengeance, vengeance against the giants who had killed my father and brothers, against those who shattered my clan, vengeance against their kin and their young, that i wanted to tear down their God and make them regret raising arms against the Tabor. The Prophet was pleased with my answer and said that I would travel beyond the winds with kim and that i would also be a warrior of the Gods.